Przejdź do zawartości

Armand Assante

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Armand Assante
ilustracja
Imię i nazwisko

Armand Anthony Assante Jr.

Data i miejsce urodzenia

4 października 1949
Nowy Jork

Zawód

aktor, producent filmowy, kaskeder

Współmałżonek

Karen McArn
(1982–1994; rozwód)

Lata aktywności

od 1974

Armand Anthony Assante Jr.[1] (ur. 4 października 1949 w Nowym Jorku) – amerykański aktor. Kilkakrotnie nominowany do Złotego Globu. Za rolę w filmie Gotti otrzymał nagrodę Emmy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku[2] w rodzinie katolickiej jako syn Katharine Theresy (z domu Healy), nauczycielki muzyki, języka angielskiego oraz poetki, i Armanda Anthony’ego Assante Seniora, artysty malarza[3]. Jego matka była pochodzenia irlandzkiego, a ojciec – włoskiego[4]. Ukończył Cornwall Central High School w Nowym Jorku[5]. W latach 1967–1969 studiował aktorstwo w American Academy of Dramatic Arts[6], gdzie zdobył nagrodę Jehlinger dla najlepszego aktora w 1969, debiutując w profesjonalnym teatrze w tym samym roku w spektaklu Why I Went Crazy z Imogene Cocą pod kierunkiem Joshuy Logana.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1974 wystąpił w dwóch produkcjach off-broadwayowskich – Perykles, książę Tyru i Część piękna[7]. W 1975 trafił na Broadway w sztuce Franza von Suppé Boccaccio[8]. W 1977 zagrał Tybalta w widowisku broadwayowskim Romeo i Julia Williama Szekspira. W 1981 powrócił na Broadway jako Napoleon Bonaparte w przedstawieniu Królestwa.

Pierwszym występem filmowym była rola gościa weselnego w dramacie Książęta z Flatbush (The Lords of Flatbush, 1974) z udziałem Perry’ego Kinga, Sylvestra Stallone i Henry’ego Winklera. Wkrótce został zaangażowany do roli Johnny’ego McGee w operze mydlanej NBC Jak przetrwać małżeństwo (How to Survive a Marriage, 1974–1975), a następnie jako lekarz Mike Powers w operze mydlanej NBC The Doctors (1975–1977). Po gościnnym udziale w serialu CBS Kojak (1977), zagrał postać Lenny’ego Carboniego, jednego z trzech braci z Hell’s Kitchen w latach czterdziestych XX wieku, którzy zaangażowali się w profesjonalne zapasy, w dramacie sportowym Sylvestra Stallone Paradise Alley (1978). Wystąpił w dwóch realizacjach Howarda Zieffa – komedii Szeregowiec Benjamin (Private Benjamin, 1980) z Goldie Hawn jako przystojny Francuz Henri Alan Tremont i komedii romantycznej Twoja niewierna (Unfaithfully Yours, 1984) u boku Dudleya Moore’a w roli playboya wirtuoza skrzypiec Maximilliana Steina[9]. W dreszczowcu kryminalnym Brutalna gra (I, the Jury, 1982) wg powieści Mickeya Spillane’a został obsadzony w głównej roli prywatnego detektywa Mike’a Hammera. W telewizyjnej adaptacji powieści Sidneya Sheldona Gniew aniołów (Rage of Angels, 1983) z Jaclyn Smith pojawił się jako mafijny gangster Michael Moretti. Jako Richard Mansfield, amerykański aktor sceniczny w sztuce teatralnej Jekyll i Hyde, w miniserialu Thames Television / CBS / ITV Kuba Rozpruwacz (Jack the Ripper, 1988) był nominowany do Emmy w kategorii wybitny aktor drugoplanowy – miniserial lub film telewizyjny.

Za rolę barona narkotykowego Roberta „Bobby’ego Texa” Texadora w dramacie kryminalnym Sidneya Lumeta Pytania i odpowiedzi (Q & A, 1990) zdobył nominację do Złotego Globu dla najlepszego aktora drugoplanowego. W komedii romantycznej Zawód pan młody (The Marrying Man, 1991)[10] na podstawie scenariusza Neila Simona z Kim Basinger i Aleca Baldwina wcielił się w osławionego gangstera Benjamina „Bugsy’ego” Siegella. Kreacja legendarnego mafioso Johna Gottiego w dramacie kryminalnym Gotti (1996)[11] przyniosła mu nagrodę Emmy w kategorii wybitny aktor pierwszoplanowy – miniserial lub film telewizyjny i nominację do Złotego Globu w kategorii najlepszy występ aktora w miniserialu lub filmie wyprodukowanym dla telewizji[12]. Za główną rolę Odyseusza w miniserialu NBC Odyseja (The Odyssey, 1997) w reżyserii Andrieja Konczałowskiego zdobył nominację do Nagrody Satelitay jako najlepszy aktor w miniserialu lub filmie telewizyjnym i Złotego Globu dla najlepszego aktora w miniserialu lub filmie telewizyjnym. Za użyczenie głosu postaci Tzekela-Kana w filmie animowanym Droga do El Dorado (The Road to El Dorado, 2000) był nominowany do nagrody Annie. W argentyńskim filmie krótkometrażowym The Fix (2013) zagrał rodowitego południowoamerykańskiego indyjskiego szamana[13]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

28 lutego 1982 poślubił Karen McArn, z którą ma dwie córki – Anyę i Alessandrę[14]. W 1994 doszło do rozwodu[15].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 2009: Magic Man, jako Taper
  • 2007: Amerykański gangster, jako Dominic Cattano
  • 2005: Podwójna gra (Two for the Money), jako Novian
  • 2005: The Third wish, jako Dobroczyńca
  • 2005: Funny Money, jako Genero
  • 2005: Ennemis publics
  • 2005: Gilgamesh, jako Acolyte
  • 2005: Zerkalnie voyni: Otrazhenie pervoye, jako York
  • 2005: Dot. Kill, jako Charlie Gaines
  • 2003: Citizen Verdict, jako Sam Patterson
  • 2003: Hunt for the Devil
  • 2003: Nowa tożsamość (Consequence), jako Sam Tyler/Max Tyler
  • 2003: Farciarz (Tough Luck), jako Ike
  • 2002: Push, Nevada jako pan Smooth
  • 2002: Partnerzy (Partners in Action), jako Jack Cunningham
  • 2002: Pod federalną ochroną (Federal Protection), jako Frank Carbone/Howard Akers
  • 2001: Cisza przed burzą (After the Storm), jako Jean-Pierre
  • 2001: Król ulicy (One Eyed King)
  • 2001: Ostatnia misja (Tle Last Run), jako Frank Banner
  • 2000: Ostatni brzeg (On the beach), jako Dwight Towers
  • 1997: Odyseja (Odyssey) jako Odyseusz
  • 1996: Gotti, jako John Gotti
  • 1995: Sędzia Dredd, jako Rico
  • 1992: Hoffa, jako Carol D'Allesandro

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Armand Assante. Listal. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  2. ↑ Armand Assante Actor. „TV Guide”. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  3. ↑ Armand Assante Biography (1949-). Film Reference. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  4. ↑ Armand Assante – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  5. ↑ Jason Buchanan: Armand Assante Biography. AllMovie. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  6. ↑ Armand Assante Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  7. ↑ Armand Assante. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  8. ↑ Armand Assante. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  9. ↑ Armand Assante Biography. TV.com. [dostęp 2021-02-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-05)]. (ang.).
  10. ↑ Armand Assante. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  11. ↑ Jason Bailey: Three Actors, Three John Gottis: Who Played Him Best?. „The New York Times”, 22 czerwca 2018. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  12. ↑ Armand Assante Awards. AllMovie. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  13. ↑ Nick Holdsworth: Armand Assante Talks About Playing South American Shaman, Financing Indie Film (Q&A). „The Hollywood Reporter”, 24 sierpnia 2013. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  14. ↑ Snejana Farberov: Armand Assante claims he's a victim of predatory lending. „Daily Mail”, 6 marca 2014. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).
  15. ↑ Armand Assante Biography. The Famous People. [dostęp 2021-02-27]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Armand_Assante&oldid=70841873”